Onda

Maak maar
un giornata aan zee
met schreeuwende mensen
en kinderen die scheppend hun wereld creëren

Waarin jouw grote vriend de hoofdrol opeisend
ten onder gaat. Een maakbaar gebaar van pianissimo
naar grandeur van ongrijpbare akkoorden, golven – de
dissonanten omarmen morgen vast
mijn jazz

Een verde milonga dansend
rond een plek geronnen bloed

Geluk zonder naam
rijst morgen rood de zon

.

.

.

~

Boomblues, of Leven in verkeerde tijd

.
.
.
Hij staat er weer
van voor het raam naar
er achter. Stervend binnengedrongen
met zijn dreinende takken vol verlichting
waar niet bij te lezen valt. Natuur

die de kluit belazert, protserig versierd
en aan zijn namaakvoeten lukt het maar niet
kind noch kat noch kraai te kruisigen

Ach, leefde ik maar in het tijdperk van de wolharige mammoet
of tezamen met wat protozoïsche eukaryoten
dan kon ik rond het laatste uur van het eerste grote uitsterven
mijn eigen god en wederopstanding kiezen

Nu krab ik morgenochtend de moskorst uit mijn ogen
en vraag mij af welke zin
groeien heeft



.
.
.

~