.
Als spoken rijden
konden, was de weg vragen
niet nodig
Natuurlijk, wegwijzers genoeg, bij de hand
nemers en zin om te gillen
mond om te lachen
ogen verleiden
tot ter dood
in de pot
kotsend
van verlangen
geen weet van kanten
die antiek verbeelden en
langzaam... langzaam..........
tot stilstand komen
Zo zonder beeld voelt het koud
nog leger dan het was
walst toonsprong over hem heen
en is wuiven
zinloos
.
.
