Friday, February 12, 2010

Seizoenen gedogen


.
.
.


Dooi komt nooit
na de zonde of de zomer
en het geweten van de herfst
dat is ze niet

Laarzen stampen ijs kapot
maar geen vrouw noch vissen
die je ziet

Waar water welt
zou leven moeten zijn
kronkel-kolven deinen tegemoet
roodbottend leven tussen spelonken van basalt

de echo van hetzelfde lied

.
.
.

~

4 comments:

Schrikkeltijd said...

Vind je eerste strofe heel erg mooi.
Vooral 'het geweten van de herfst'.
De rest moet nog even bezinken, eigenlijk lijkt het wel of met het begin bijna alles al gezegd is, deze zinnen zijn voor mij al bijna genoeg:

Dooi komt nooit
na de zonde of de zomer
en het geweten van de herfst
dat is ze niet

Laarzen stampen ijs kapot

Waar water welt
zou leven moeten zijn

de echo van hetzelfde lied


De rest legt/weidt wellicht te veel uit.
Deze zin:

kronkel-kolven deinen tegemoet
roodbottend leven tussen spelonken van basalt

is ook erg mooi, maar misschien wel te, met te veel mooie woorden, vondsten ook, te veel darlings, een overdaad, voor in dit gedicht.
maar wie weet zie ik dat morgen opeens heel anders.

&ne, mooie foto. :-)

Paul Bernhard said...

Dank je, Y'tje. Ja, het kan iets minder dik en breed. De volgende keer dan maar...

grp

dedeurs said...

Ik vind je gedichten juist compacter, soberder en rustiger dan voorheen. Misschien een gevolg van de winterterreur?

Paul Bernhard said...

Het zal de leeftijd, het gebrek aan inspiratie, het ontbreken van nog wat e.e.a zijn...

De winter is prima. Lekkere korte dagen.

greetz