..
.
Hij staat er weer
van voor het raam naar
er achter. Stervend binnengedrongen
met zijn dreinende takken vol verlichting
waar niet bij te lezen valt. Natuur
die de kluit belazert, protserig versierd
en aan zijn namaakvoeten lukt het maar niet
kind noch kat noch kraai te kruisigen
Ach, leefde ik maar in het tijdperk van de wolharige mammoet
of tezamen met wat protozoïsche eukaryoten
dan kon ik rond het laatste uur van het eerste grote uitsterven
mijn eigen god en wederopstanding kiezen
Nu krab ik morgenochtend de moskorst uit mijn ogen
en vraag mij af welke zin
groeien heeft
.
.
.
~
3 comments:
Hey Paul,
Deze komt over als (zelf)spot en dat spreekt me wel aan. Het wrange, schurende mag van mij nog wel wat aangedikt..:-)
Anderen zouden het mijn eindeloze negativiteit noemen...
Zelfspot? En dan nog dikker aangezet? Elders vond men het ietwat te bombastisch... :-)
Alleen de titel is leuk....
Ja, dikker aanzetten, die zelfspot, een uitdaging niet?
En da's niet hetzelfde als nog bombastischer :-p
Heb de helft (of eigenlijk een kwart) van je titel gejat inmiddels ... eh ... geleend.
Post a Comment