.
.
Voordat ze viel
was ze al geweest
Hij zag haar heel even
- in het voorbijgaan - schudde ze
het nodige van zich af, voordat
ze terecht kwam, voor
ze het wist
gevangen
tegen haar zin vereeuwigd
Beiden een. Liggend in de ander
een en al rust. Alleen de schraag
herinnerde zich later
deze winter
Maar toen waren allen
al weer ver weg
.
.
1 comment:
Ja, mooi. Op een of andere manier hoort deze voor mij bij winterkost II. Of zeg ik nu iets heel geks?
Post a Comment