i.m. c.p.

.

.

918 tekens en drie boeken

die ons scheiden van degene die het op hem

maar ook op mij heeft gemunt. - is hij in de buurt -

durf ik niet te schrijven

.

Op mijn knie stolt leven,

balt een vuist van verzet

en door bladzijden heen

stijgt koude op, schrik ik

van naderende ademloosheid
.

Geen degen of revolver als verweer;

slechts een obligaat "niet bang zijn"

klinkt uit mijn mond als ik me omkeer

.

Ook al zat ik daar voor iemand anders

ik keek iedere keer of hij nog leefde
.
.

Losmaken

.
.

Hoe stil kan zwaar
wegen

spelonken die gesloten blijven
voordat zwaartekracht bestond;
oorlog en geboorten onmogelijk

lang voordat leven was
wist het op weg te gaan
Onuitroeibaar - onuitstaanbaar
stak het de hand uit - en nog een keer, en nog eens

Mandelbrot was er niks bij vergeleken; alleen die terugweg:
een implosie van scherven, verlichte zwarte dwerg
op haar toppunt van Tao en ter-aarde-bestellen

Zo zwaar kan stil wegen
op de toekomst

naar het donker om te horen wat gezongen werd
naar stilte om te zien wat geschreven werd

Duizend maal gedacht, niet gedaan
terwijl de daden die er te doen geen gestalte kregen;
op afstand de onbereikbaarheid die aankomt
wolken kraken het glas
tot barstens toe
nu

.
.