.
Als spoken rijden
konden, was de weg vragen
niet nodig
Natuurlijk, wegwijzers genoeg, bij de hand
nemers en zin om te gillen
mond om te lachen
ogen verleiden
tot ter dood
in de pot
kotsend
van verlangen
geen weet van kanten
die antiek verbeelden en
langzaam... langzaam..........
tot stilstand komen
Zo zonder beeld voelt het koud
nog leger dan het was
walst toonsprong over hem heen
en is wuiven
zinloos
.
.
3 comments:
Ondertussen heb ik geleerd je gedichten niet te begrijpen. Ik lees ze als een soort muziek maar dan zonder geluid.
Dat lijkt me een prima idee, en is misschien ook wel hoe ik ze maak. Je commentaar voelt als een compliment. Dank je.
warket, je breekijzert me de woorden uit de mond. Na de eerste strofe vloog ik dwars door de vangrail van de weg.
Kan er niet een supplement bij gegeven worden? Het frustreert zo!
Post a Comment