Voyeur, of ijs koudedans

De ouwe Shackleton, zijn rotzooi achtergelaten

waarop nieuwe poolreizigers zich de blaren van hun voeten dansen

Afwezig ruik ik mijzelf in een ontbindende fase op tafel liggend

hoor ze roepen: kijk hem daar nou, de onmachtige

De staak in het hart zal hem leren; we verstrooien hem

met verkleurde confetti zal zijn lijkzweet als balsem werken

zijn eigen 15 minuten eeuwige roem

 

Ik val (haar) tegen, sta op

grijp, en dans

Dans, ouwe gek!

Als een dove componist vervloek ik

accoorden over schouders gegooid

en verlaat de schuur

vol schaamte, op zoek

naar thuis

 

Het ijs kraakt. In de diepte de maan

die hardheid smelt en koud zand

tot peilglas maakt

 

foto copyright warket