Lief dagboek
Vandaag me onledig gehouden
met nutteloze zaken, die
op geen enkele wijze bevrediging gaven
Of geeft geen enkele bezigheid me nog bevrediging?
Pas nu, na gedane zaken, vind ik een klein beetje rust, binnenin
mijn eigen onrust, en die van Liszt. Maar het is al weer
een volgende dag, dus de vorige blijft liggen
in het moeras der onbevredigdheden
Ik staar in de kaarsvlam die vergetelheid verbeeldt, en
die lonkt. Ik fladder in mijn gedachten, ik weer mijn ogen af
voor het licht. Ik ruik de rook, meegenomen
der dingen onomkeerbaar, die ik achterliet
Is het eigenlijk niet prachtig, lief dagboek, dat niets terugkeert?
Dat onze herinneringen precies datgene zijn waarin we nooit
bevrediging zullen vinden, net zoals de dingen die we najagen
in de toekomst gelegen, die we niet kennen en die altijd anders is
dan we vermoeden, verwachten, denken...
En dat we in niets onze bevrediging uiteindelijk zullen vinden?
Thursday, January 05, 2012
Terugkeer van niets
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Het lijkt wel of hier onze gevoelens verstrengeld geraken. Alleen kan jij dat op een zodanig heldere manier verwoorden.
Innerlijke onrust, een aangeboren afwijking, in toom houden...
Uit angst dat je dit luweel ooit zou wegkeilen (net zoals ik dat met mijn schrijfsels doe) van deze blog, wil ik het, als het mag, bewaren op mijn site, zodat ik het af en toe later kan herlezen.
Post a Comment