Veroordeeld

.
.

Als spoken rijden
konden, was de weg vragen
niet nodig 

Natuurlijk, wegwijzers genoeg, bij de hand
nemers en zin om te gillen
mond om te lachen
ogen verleiden
tot ter dood

in de pot
kotsend
van verlangen
geen weet van kanten
die antiek verbeelden en
langzaam... langzaam..........

tot stilstand komen

Zo zonder beeld voelt het koud
nog leger dan het was
walst toonsprong over hem heen
en is wuiven
zinloos

.
.

i.m. c.p.

.

.

918 tekens en drie boeken

die ons scheiden van degene die het op hem

maar ook op mij heeft gemunt. - is hij in de buurt -

durf ik niet te schrijven

.

Op mijn knie stolt leven,

balt een vuist van verzet

en door bladzijden heen

stijgt koude op, schrik ik

van naderende ademloosheid
.

Geen degen of revolver als verweer;

slechts een obligaat "niet bang zijn"

klinkt uit mijn mond als ik me omkeer

.

Ook al zat ik daar voor iemand anders

ik keek iedere keer of hij nog leefde
.
.

Losmaken

.
.

Hoe stil kan zwaar
wegen

spelonken die gesloten blijven
voordat zwaartekracht bestond;
oorlog en geboorten onmogelijk

lang voordat leven was
wist het op weg te gaan
Onuitroeibaar - onuitstaanbaar
stak het de hand uit - en nog een keer, en nog eens

Mandelbrot was er niks bij vergeleken; alleen die terugweg:
een implosie van scherven, verlichte zwarte dwerg
op haar toppunt van Tao en ter-aarde-bestellen

Zo zwaar kan stil wegen
op de toekomst

naar het donker om te horen wat gezongen werd
naar stilte om te zien wat geschreven werd

Duizend maal gedacht, niet gedaan
terwijl de daden die er te doen geen gestalte kregen;
op afstand de onbereikbaarheid die aankomt
wolken kraken het glas
tot barstens toe
nu

.
.

In een tentje der kabeltrekkers komt tenminste nog verbinding tot stand

Beiden als het leven
een plek om te schuilen
een plek om in te verdwalen

Welke welke is is nauwelijks te achterhalen
ook dat leeft volgens dezelfde wetmatigheden
terwijl er in beiden slechts sprake is van wortels en zand
roept dieper en dieper: kom hier kom hier

Het mooiste dat er is

Een mussenjong, angstogend gevangen
het hartje kloppend aan je voeten 

In je handpalm genomen, trilt het
met datzelfde kloppend hartje, ver weg
over goudgele graanvelden
gevlogen...

.
.
.
.
.
.

Social shortness

Our faces thought

bereave us of the books we used to live

It’s a busy something, keeping up

with all our appearances



While doing so we even forget

to summarise our deepest thoughts

for friends, beloved,

deceased

.
.

P**z** f**st

I  Onlosgankelijk

Eindelijk gewend
aan het vreselijke woord
poëzie als waanzins-

of louteringsberg. Feesten
doe je toch echt des avonds

II   Blijven

Zou er iemand iets
van hem meegenomen of
achtergelaten

hebben is de kunst niet; er
zijn als het moet des te meer

III    Focussen

Zo wordt de sluiter
niet geopend; ontwikkelen
is niet nodig

ontspanner ongebruikt rest
een lege, schuldige film

IV -1 De kunst van dood zijn

Ze draaide zich om
in haar genummerde graf
ging opnieuw even

dwarsliggen; ons beider wraak
gaf opnieuw geen voldoening


V -2

Of wel; Toen nounou
klonk wist hij dat hij haar tuk
had. Dood die liefde

zichtbaar maakt. Jammer, zijn kop
net zo hard als de hare

Andernu

 of de farce van nu

Nu bestaat niet, zelfs

in oefening van toekomst

slaagt ze goddank niet

Veel meer dan het verleden

schuurt bitter nu verbeten

Huid en haar liggen

tastbaar te wachten, nu er

onder, gedachten

naar voren noch achteren

is nu wat nu slechts kan zijn

   ∞

Lussen

als liefde, of  Meer dan een klare lijn

tanka's 154/155 van 365

Haar vloeit als honing

van een albasten huid geurt

liefde tegemoet

De ongenaakbare hals

beschermd en afgeschermd

Haar blik afgewend

van hem die aanraken wil

Door vingertikken

onaantastbaar geworden

geen wipneus om te kussen

zijdeschildering Ans van der Bruin 2011

Hair flowing honey-

like over alabast skin

love secretly hidden

protected and fenced through

more than jewellery

Her sight averted

and diverted from his touch

fingertips cannot

kiss an unapproachable

no-tip-tilted nose ever

Limbo-angel, or empirism

.

.

He tries

and flies in vain

into no man's land

lift-off not being granted
his bodypack far to heavy

just slapping imaginary wings

not even glued consciously to his back

I would like to tell him something:

walk up onto that top of the cliff, where you

can see the vast horizon of your wantings, put them

in your rucksack and attach your wings

at the sides. Then throw it down

and see what happens; so that
you remain safe and sound
for the time being

foto Jan Tito 2010

Unicorn

.

.

.

.

.

The trees retake their colours as delusion of the day withdraws
visits decline in numbers. As feelings do accordingly, while
the open place in the forest that was once there
is taken over by its legitimate owners
sticking out a middle finger

Zeitgeist and alter ego's have left
taking their belongings with them
while in the scrub a last Übermensch
is looking for an exit

We wait for those that can live in this dusk
a ficticious place where this quality has arisen
to art in the smallest axils and creases unknown

snoutbeetle and nightmoth take the lead
their antennae trembling when sight returns

in everlight is hidden the answer

she does exist

.

De bomen nemen hun oude kleur aan
de waas van de dag trekt weer op

Bezoeken nemen af in aantal; wat er bij gevoeld wordt ook
en de open plek in het bos die even zichtbaar was
is weer in bezit genomen door rechtmatige
eigenaars die nu een lange neus trekken

Zeitgeisten en alter ego's zijn vertrokken
met mede neming van hun bezittingen, hier en daar
ritselt nog een Übermensch in het struikgewas op zoek
naar ontkomen

Het wachten is op hen die in deze schemering leven kunnen;
een verdichtte plek waar deze hoedanigheid is verheven tot
kunst in de kleinste oksels en onbekendste plooien

Snuitkevers en torren gaan voor, nachtvlinders volgen
hun voelsprieten trillend als het zicht terugkeert

In anderlicht ligt het antwoord:

ze bestaat

In plaats van een stevige hand

.
Is het een idee dat ik op de koffie langskom? vroeg hij me toen ik hem een keer voor mijn deur, op straat, tegenkwam. Hij stelde zich niet eens voor, hoe arrogant! Ik keek hem daarom ietwat neerbuigend aan, iets waar ik meteen spijt van had. Per slot van rekening sta je oog in oog met een vreemde, dus een beetje je gedragen mag dan toch wel. Opnieuw realiseerde ik me meteen dat je een "vreemde" niet neerbuigend behoort aan te kijken. Ik stak mijn vier-en-een-half-vingerige hand uit, gaf hem zogezegd, en tevens, mijn slapste handje ooit, en begon:

Probeer me te vergeten
vroeg ik melancholie; ze weigerde
Probeer me te letteren, vroeg ik poëzie
ze weigerde, hees haar vlag en vertrok. Probeer
me te bekoren maar melodie noch het ritme indachtig
verkozen zij plus hun uitvoerders de absolute dissonantie en atonaliteit

Probeer mijn vriend te wezen, vroeg ik voorzichtig een vreemde
alsof het zo werkte, maar die verkoos vreemd te blijven tot het einde toe

Probeer me dan maar te verpletteren vroeg ik steen, te verteren
vroeg ik vuur, te doorgroeien boomwortel, te waaien wind, verdrinken zee

Te rusten vroeg ik niemand

die zwijgend opstond en antwoordde:

Kom maar mee

.
.
.

. . . .

zinnen geen métier, woorden geen gedichten
foto's geen gedachten; hoe cryptisch
mag het zijn, hier, op papier
of plasmisch zwart velijn

begrepen te geraken, vermoeide kreten
- binnen - tussen deuren en de kier van een kozijn

de toon veranderend van de gemaakte passen
trekt hij meanderende kleuren af tot een
zwart palet van terechtwijzing
dat vleugels geeft

en gezichten

Time is it for a break

.
.

No play in which the actors do not get tired, the spectators at a certain moment bored

the props rearranged and the prompter needing being aroused to life



under the floor over which phrases echo like seawaves, polished

so that words can climb, learning to glow, reinventing their selves



the spirit from the spirit out of the spirit

the last dust swiped into a little heap



The hall, still empty, hopefully awaits a generous interpretation

of the thoughts that came from a genious mind


when the audience re-enters.

.
.
.
.
Er even niet zijn

.
Geen voorstelling waarin de spelers
niet moe worden, de toeschouwers op een gegeven moment niet verveeld
de requisieten herschikt en de soufleur tot leven gewekt moet worden

onder de vloer waarover zinnen echoën als golven in de wind, geboend
zodat woorden klimmen kunnen, glimmen leren, zichzelf
opnieuw uitvindend - de geest in de geest uit de geest
het laatste stof bijeen geveegd


De zaal - nog leeg - rest hoopvol wachten
op een geniale invulling van gedachtes afkomstig uit een ooit even geniale geest

Dan kom het publiek opnieuw binnen
 
 
.
.
.

11 Schaak-senryu's

Proloog I - Blokken op bloed (true love)



Droomt de overwinning
een koningin aan zijn zijde
liefde is geen spel

eerst wit en zwart dan kleuren
grenslijnen gewist; geschaakt


_____________________________________

Proloog II - Het bord als voorbode


Duidt de stilte in
het hoofd de lege plek aan
huis te koop staat er

Verlaten door gedachten
wachten blokken op het bloed


______________________________________



Voorspel


Het lijkt eenvoudig
de goede vinden; immer
weer die opening,

fase voor een juist eindspel
Eerst echter de pion: de klos


______________________________________



En passant *



In het voorbijgaan
het geslagen vergeten
opoffering of

vergevingsgezindheid; een
meesterzet die niet meer werkt


______________________________________



Black (K)night


Zadel vergeten
bit een beetje roestig, en
hoefijzers nogal

sleets: met zijn paard ten aanval
equus equivals IQ, EQ ? **


______________________________________



Zwarte en witte k(r)uipers



Teken aan de wand:
bishop, laaglandse loper
schuinsmarcheerder ook

Zonder kruisvaarders
kan zijn druipspel niet


______________________________________



White (k)night conquers (Darkness vs. light)

Little black dress worn
on the back of a princely
young horse ambushed

torn apart, raped, the twain
in the vast plains left for dead


______________________________________



Ongenaakbaar staan (relic)



Steen weerstond ijzer
tot ruïne vervallen
in eeuwigheid nu

de geschiedenis voorbij
natuurlijk wuift een zakdoek


_____________________________________



And then white, the king

Where they meet earth bowes
and builds new crevasses. His queen
not conquered but slightly dead

Her king forsaken; mercy
not granted; lots of love; lost


______________________________________



De zwakste schakel

Zwarte koning &
witte koningin; zelfs met
een omtrekkende

beweging raakt hij niet aan
zo min tot haar hartswezen


______________________________________



Straight (remise)


Unable to move
paralysed almost to death
Less than a win-win

and more to lose but the queen
awareness while in coma


______________________________________

* een zet waarbij een pion een maar eenmaal mogelijke, eigenaardige, eigenlijk

 niet toegestane manoeuvre uithaalt om zijn tegenstander-pion te slaan

**Emotie-quotiënt

Dit is zijn wereld

.
.

Zee van zand en stof
en ijs. Deining in rust, voor
wie beter kijkt ~ die

weet dat het zijn wereld is
waarheen hij vertrekken zal

Kijker met je verrekijker van goud
vergis je niet; het is geen vertrek dat je ziet
maar aankomst vastgesteld over horizonnen
meer voorkomend dan waarvan je
weet hebt of aanschouwd

.

.

foto NASA Mars-Spirit

.

.

Het verdriet van Ophelia

.
.

De verkeerde vermoorde onschuld
eerst zien dan denken dan doen, onzichtbaar
theater, geen Shakespeariaanse roem

Rust in veilige hand
niet weten deert niet
weten wil rusten

foto-copyright D.Bliek

Tower 122

Pendant van ivoor
roest staal waar het maar wil
biedt als toren - ver -

keerde houvast, in scherpe
hoeken ten strijde trekkend

Drag queen in a men’s world *

Een andere wereld
met fileermes oordeelloos
op de keel gezet – snijdt extravagantie
in kodak monochrome ademloos als ontelbare sigaretten
in het onscherp van de uitsnede
naar binnen, op zoek - in het zwart
naar een hart

Liefdeloos wordt intiem

Intiem loopt een blauw oog op

.

.

The Hug (Nan Goldin)

copyright Nan Goldin
Based on two of four slideshows of Nan Goldin in the Fotomuseum Rotterdam, jan.2011
All by Myself (1968-1996, samengesteld 1992-1996) Heartbeat (2000-2001, samengesteld 2001)